به نام خداوند بخشنده مهربان
سوگند به فرشتگانى که ارواح مجرمان را به شدت از بدنهایشان بیرون مىکشند، و فرشتگانى که ارواح مؤمنان را با مدارا و نشاط جدا مىسازند، و سوگند به فرشتگانى که در اجراى فرمان الهى با سرعت حرکت مىکنند و سپس بر یکدیگر سبقت مىگیرند و سوگند به آنها که امور را تدبیر مىکنند.
در آن روز که زلزلههاى وحشتناک که همه چیز را به لرزه در مىآورند، و بدنبال آن حادثه بزرگ، دومین صیحه عظیم به وقوع مىپیوندد، و دلهائى در آن روز سخت مضطرب است، و چشمهاى آنان از شدت ترس فرو افتاده. اما آنها که از این روز غافلند در این دنیا مىگویند: آیا ما به زندگى مجدد باز مىگردیم؟
آیا هنگامى که استخوانهاىپوسیدهاى شدیم ممکن است زنده شویم؟ آنها مىگویند: اگر قیامتى در کار باشد پس بازگشتى زیانبار در انتظار ما خواهد بود، آرى این بازگشت حق است و تنها با یک صیحه عظیم رخ خواهد داد و ناگهان همگى بر عرصه زمین ظاهر خواهند شد.(1تا14)
اى پیامبر، آیا داستان موسى به تو رسیده است؟ در آن هنگام که پروردگارش او را در سرزمین مقدس طوى صدا زد و گفت: به سوى فرعون برو که طغیان کرده است، و به او بگو: آیا مىخواهى پاکیزه شوى؟ و من ترا بسوى پروردگارت هدایت کنم تا از او بترسى و خلاف فرمان او را انجام ندهى؟
سپس موسى معجزه بزرگ را به او نشان داد، اما او تکذیب کرد و عصیان نمود، سپس پشت کرد و پیوسته براى نابودى آئین موسى تلاش نمود و ساحران را جمع کرد و مردم را دعوت نمود و گفت: من پروردگار بزرگ شما هستم، لذا خداوند او را به عذاب آخرت و دنیا گرفتار ساخت و در این کار عبرتى است براى کسانى که خدا ترسند.(15تا26)
«آفرینش شما مشکلتر است یا آسمانها»
اى مردم آیا آفرینش شما بعد از مرگ مشکلتر است یا آفرینش آسمانى که خداوند بنا نهاد و سقف آن را برافراشته و آن را منظم ساخت و شبش را تاریک و روزش را آشکار و روشن نمود و زمین را بعد از آن گسترش داد، آبش را خارج کرد و چراگاهش را آماده ساخت و کوهها را ثابت و محکم نمود، همه اینها براى بهرهگیرى شما و چهارپایان شماست. (27تا33)
«حالات طاغیان و خائفان در قیامت»
هنگامى که آن حادثه بزرگ قیامت روى دهد، در آن روز انسان به یاد کوششهایش مىافتد و جهنم براى بینندگان آشکار مىگردد، اما آن کس که طغیان کرده و زندگى دنیا را مقدم داشته مسلّما دوزخ جایگاه اوست و آن کس که از مقام پروردگارش خائف بوده و نفس را از هوى بازداشته بهشت جایگاه اوست. (34تا41)
«تاریخ قیامت را تنها خدا مىداند»
اى پیامبر، از تو در باره قیامت سؤال مىکنند که در چه زمانى واقع مىشود، تو را با یادآورى این سخن چکار؟ انتهاى آن به سوى پروردگار تو است، کار تو فقط انذار کردنکسانى است که از آن مىترسند، آنها در آن روز که قیام قیامت را مىبینند، چنین احساس مىکنند که گوئى توقف آنها در دنیا و برزخ جز عصر گاهى با صبحگاهى بیشتر نبوده است. (42تا46)
