به نام خداوند بخشنده مهربان
واى بر کم فروشان، آنهائى که وقتى براى خود کیل مىکنند حق خود را بطور کامل مىگیرند، اما هنگامى که مىخواهند براى دیگران کیل یا وزن کنند کم مىگذارند. آیا آنها باور ندارند که در روزى بزرگ برانگیخته مىشوند؟ روزى که مردم در پیشگاه رب العالمین مىایستند.
چنین نیست که آنها درباره قیامت خیال مىکنند، مسلّما نامه اعمال فاجران در سجّین است، و تو چه مىدانى که سجّین چیست؟ نامهاى است رقم زده شده و سرنوشتى است حتمى. واى در آن روز بر تکذیب کنندگان.
همانها که روز قیامت را انکار مىکنند، و تنها کسانى آن را انکار مىکنند که متجاوز و گنهکارند. همان کسى که وقتى آیات ما بر او خوانده مىشود مىگوید: این افسانههاى پیشینیان است. چنین نیست که آنها خیال مىکنند، بلکه اعمالشان چون زنگارى بر دلهایشان نشسته. (1تا14)
چنین نیست که آنها گمان مىکنند بلکه آنها در آن روز از پروردگارشان محروم و محجوبند. چنان نیست که آنها درباره معاد خیال مىکنند، سپس آنها وارد دوزخ مىشوند بعد به آنها گفته مىشود این همان چیزى است که آن را تکذیب مىکردید. چنین نیست که شما کافران پنداشتید. در آن روز نیکوکاران عالم با نامه اعمالشان وارد بهشت علّیّن میشوند.و تو چه میدانى که علیّون چیست؟ کتابى است که به قلم حق نوشته شده که نیکان را به مقام علّیّن بهشت برین برند.مقربان آن را مشاهده خواهند کرد مسلّما نیکان در انواع نعمت متنعمند و بر تختهاى زیباى بهشتى تکیه کرده و به زیبائیهاى بهشت و بر نعمتهاى خدا مىنگرند.
در چهرههاى آنها طراوت و نشاط نعمت را مىبینى، آنها از شراب زلال دست نخورده سر بستهاى سیراب مىشوند، مهرى که بر آنها نهاده شده از مشک است، و در این نعمتهاى بهشتى باید راغبان بر یکدیگر پیشى گیرند، این شراب طهور ممزوج با تسنیم است که یکى از بهترین شرابهاى بهشتى است، همان چشمهاى که مقربان از آن مىنوشند.
بدکاران، در دنیا پیوسته به مؤمنان مىخندیدند، و هنگامى که از کنار آنها مىگذشتند آنها را با اشارات، مورد سخریه قرار مىدادند، و هنگامى که به سوى خانواده خود باز مىگشتند مسرور و خندان بودند، و هنگامى که مؤمنان را مىدیدند مىگفتند: اینها گمراهانند، در حالى که آنها هرگز مأمور مراقبت و متکفل مؤمنان نبودند. (15تا33)
اما در امروز، مؤمنان به کفار مىخندند، در حالى که بر تختهاى مزیّن بهشتى نشستهاند و نگاه مىکنند و با خود مىگویند: آیا کفار پاداش اعمال خود را گرفتند؟ (34تا36)