به نام خداوند بخشنده مهربان
چهره درهم کشید و روى برتافت، از اینکه نابینائى به سراغ او آمده بود، اى پیامبر تو چه مىدانى شاید او پاکى و تقوى پیشه کند؟ یا متذکر گردد و این تذکر براى او مفید باشد. اما آن کس که بى نیاز و ثروتمند است تو به خاطر هدایتش به اسلام به او روى آورده و به آن نابیناى مسلمان بىتوجهى نمودى، در حالى که اگر او خود را پاک نسازد و به اسلام ایمان نیاورد گناهى بر تو نیست و تو مسئول نیستى اما آن کس که به اسلام گرویده و نزد تو مىآید و کوشش مىکند و از خدا ترسان است تو از او غافل مىشوى.
هرگز چنین مکن، این قرآن یک تذکر و یادآورى است، و هر کس بخواهد مىتواند از آن پند گیرد، قرآن در الواح پر ارزشى ثبت است، الواحى والا قدر و پاکیزه که بدست سفیرانى است والا مقام و فرمانبردار و نیکوکار.
مرگ بر این انسان چقدر کافر و ناسپاس است، خداوند او را از چه چیز آفرید؟ از نطفه ناچیزى و سپس اندازهگیرى کرد و موزون ساخت، سپس راه را براى او آسان کرد، بعد او را بمیراند و در قبرها پنهان نمود، و آنگاه هر زمان که بخواهد او را زنده مىکند چنین نیست که او مىپندارد او هنوز فرمان الهى را اطاعت نکرده است.(1تا23)
«انسان باید به غذاى خویش بنگرد»
انسان باید به غذاى خویش بنگرد، ما آب فراوانى از آسمان فرو ریختیم، سپس زمین را از هم شکافتیم، و در آن دانههاى فراوانى رویاندیم، و انگور و سبزى بسیار ، و زیتون و نخل فراوان و باغهائى پر درخت، و میوه و چراگاه ایجاد کردیم تا وسیلهاى براى بهرهگیرى شما و چهار پایانتان باشد. (24تا32)
«روزى که انسان از پدر و مادرش مىگریزد»
هنگامى که آن صداى مهیب رستاخیز بیاید و شنیده شود کافران در اندوه عمیقى فرو مىروند، آن روز، روزى است که انسان از برادر، مادر، پدر، زن و فرزندش فرار مىکند، چون در آن روز هر کدام از آنها وضعى دارد که او را کاملا به خود مشغول مىسازد ، صورتهائى در آنروز گشاده و نورانى است، خندان و مسرور است.
صورتهایى نیز در آن روز غبارآلود است، و دود تاریکى آنها را پوشانده است و آنها همان کافران فاجرند. (33تا42)
