به نام خداوند بخشنده مهربان
اى پیامبر، قسم به روز در آن هنگام که آفتاب برآید، و به شب در آن هنگام که آرام گیرد، که خداوند هرگز تو را رها نکرده و مورد خشم قرار نداده است، و مسلّما آخرت براى تو از دنیا بهتر است. و به زودى پروردگارت آن قدر به تو عطا مىکند که خشنود شوى.
آیا خدا تو را یتیم نیافت و سپس پناه داد، و تو را گمشده یافت و هدایتت کرد، و تو را فقیر یافت و بىنیاز نمود؟ حال که چنین است یتیم را تحقیر مکن و سؤال کننده فقیر را از خود مران و نعمتهاى پروردگارت را بازگو کن. (1تا11)
