در باب خوارج
امام علیه السّلام درباره خوارج فرمود: بعد از من خوارج را نکشید، زیرا کسیکه مى خواسته حقّ را بدست آورد و خطاء کرده (گمراه شده) مانند کسى نیست که در راه باطل قدم نهاده و آنرا دریافته (سیّد رضىّ فرماید:) منظور حضرت (از جمله من طلب الباطل فأدرکه یعنى کسیکه باطل را خواسته و آنرا دریافته) معاویه و پیروان او است (حضرت از کشتن خوارج نهى فرموده براى اینکه مقصود اصلى آنها بدست آوردن حقّ بوده، ولیکن براى رسیدن بآن براه خطاء افتاده گمراه شدند و البتّه چنین کسانى سزاوار کشتن نیستند بخلاف معاویه و یارانش که مقصود اصلى آنان باطل بوده و آنها را باید کشت، چنانکه در سخن پنجاه و ششم فرمود: فاقتلوه یعنى معاویه را بکشید. و امّا اینکه آن حضرت خوارج را کشت و کشتنشان را بعد از خود نهى فرمود براى این بود که آنها پیشقدم در جنگ با آن بزرگوار شده و فتنه و فساد کرده و مردم را به بدعتهاى خویش دعوت نموده نیکان را بقتل مى رساندند مانند عبد اللّه ابن خبّاب که از اصحاب امیر المؤمنین بود او را کشتند و شکم زنش را که آبستن بود دریدند، پس نهى از کشتن ایشان در صورتیست که فتنه و فساد بر پا نکنند و خون ناحقّ نریزند و اقدام بجنگ ننمایند.(
