بنام خداوند بخشنده مهربان‏

خدا در مورد مجازات مجرمان فرا رسیده است براى آن عجله نکنید، خداوند منزه و برتر است از اینکه شریک براى او قائل شوند، فرشتگان را با روح و فرمانش بر هر کس بخواهد نازل مى‏کند و به آنها دستور مى‏دهد مردم را بترسانید و به آنها بگوئید:

معبودى جز من نیست بنابر این از مخالفت دستور من بپرهیزید.

اوست که آسمانها و زمین را به حق آفرید و برتر است از اینکه برایش شریک قائل شوند، انسان را از نطفه بى‏ارزشى خلق کرد اما سرانجام به دشمن آشکار مبدل گردید.

و چهارپایان را آفرید در حالیکه در آنها براى شما وسیله پوشش و منافع دیگر است و از گوشت آنها مى‏خورید، و به هنگامى که آنان را به استراحتگاهشان باز مى‏گردانید و به هنگام صبحگاهان که آنها را به صحرا مى‏برید براى شما زینت و شکوه است. آنها بارهاى سنگین شما را به شهرى که جز با مشقت زیاد به آن نمى‏رسید حمل مى‏کنند چرا که پروردگارتان رؤف و رحیم است.

او همچنین اسبها و استرها و الاغها را آفرید تا بر آنها سوار شوید و هم مایه زینت شما باشد و چیزها و وسائل نقلیه دیگرى نیز مى‏آفریند که شما نمى‏دانید.

اى کسانى که ایمان آورده‏اید بر خداست که راه راست را بر بندگانش نشان دهد و بدانید که بعضى از راهها بیراهه و گمراهى است و اگر خدا بخواهد مى‏تواند شما را به اجبار هدایت کرده و از انحراف و گمراهى شما جلوگیرى کند، اما هدایت اجبارى ارزشى ندارد، او کسى است که از آسمان آبى فرستاد که شما از آن مى‏آشامید و گیاهان و درختانى که حیوانات خود را در آن به چرا مى‏برید نیز سیراب مى‏گردند، خداوند با آن آب براى شما زراعت و زیتون و نخل و انگور و دیگر میوه‏ها مى‏رویاند، مسلّما در این نعمتها نشانه روشنى است براى گروهى که تفکر مى‏کنند.

او شب و روز و خورشید و ماه را مسخر شما ساخت و نیز ستارگان به فرمان او مسخر شمایند. در این نیز نشانه‏هایى است از عظمت خدا براى گروهى که عقل خود را بکار مى‏گیرند و علاوه بر این مخلوقاتى را که در زمین آفریده است را نیز مسخر فرمان شما ساخت، مخلوقاتى با رنگهاى مختلف، در این مخلوقات نشانه روشنى است براى گروهى که متذکر مى‏شوند. (1تا14)

او کسى است که دریا را مسخر شما ساخت تا از آن گوشت تازه بخورید و وسائل زینتى براى پوشش و استفاده شما از آن استخراج نمائید، و کشتیها را مى‏بینید که سینه دریا را مى‏شکافند تا شما به تجارت بپردازید و از فضل خدا بهره‏مند شوید، شاید شکر نعمتهاى او را بجا آورید. او در زمین کوههاى ثابت و محکمى افکند تا لرزش آن را نسبت به شما بگیرد و نهرها ایجاد کرد، و راههایى را بوجود آورد تا به سوى مقصدتان راهنمایى شوید.

و نیز علامات و نشانه‏هایى براى شما قرار داد. و ستارگان را وسیله‏اى براى شما قرار داد تا در شب به بیراهه نروید.

آیا کسى که مى‏آفریند و به هر کارى قادر است مانند کسى است که نه قدرت بر آفرینش دارد و نه داراى قدرت مطلق است؟ آیا متذکر نمى‏شوید.

اگر نعمتهاى خدا را بشمارید هرگز نمى‏توانید آنرا بشمارید خداوند غفور و رحیم است.

خداوند، آنچه را پنهان مى‏دارید و یا آشکار مى‏سازید مى‏داند، اما معبودهایى را که غیر از خدا مى‏خوانند چیزى را خلق نمى‏کنند بلکه خودشان هم مخلوقند و از اسرار غیب نیز اطلاعى ندارند، آنها موجودات مرده‏اى هستند که هرگز استعداد حیات ندارند و نمى‏دانند در چه زمانى عبادت کنندگانشان محشور مى‏شوند.

بدانید که تنها معبود شما خداوند یگانه است، اما آنها که به آخرت ایمان ندارند دلهایشان حق را انکار مى‏کند و مستکبرند.

قطعا خداوند از آنچه پنهان مى‏دارند و آنچه آشکار مى‏سازند با خبر است، او مستکبران را هرگز دوست نمى‏دارد.

هنگامى که به آن بت‏پرستان گفته مى‏شود آیا پروردگار شما چه چیز را نازل کرده است؟ مى‏گویند: اینها که بر محمد نازل شده وحى الهى نیست و همان افسانه‏هاى دروغین پیشینیان است.

آنها باید در روز قیامت هم بار گناهان خود را بطور کامل بر دوش کشند و هم سهمى از گناهان کسانى را که بخاطر جهل و بى‏اطلاعیشان گمراهشان ساختند. بدانید که آنها بار سنگین بدى را بر دوش مى‏کشند.

کسانى که پیش از آنها بودند نیز نیرنگ کردند و خدا بنیانشان را از پایه سست کرد و سقف را از بالا بر سرشان فرو ریخت و عذاب الهى از آنجائیکه نمى‏دانستند بسراغشان آمد، سپس در روز قیامت خداوند آنان را رسوا خواهد ساخت و به آنها مى‏گوید: آن شریکانى که شما براى من قرار دادید و بخاطر آنها با دیگران دشمنى مى‏کردید کجا هستند؟ در این هنگام، عالمان مى‏گویند:

رسوایى و بدبختى امروز براى کافران است.

همان کافرانى که فرشتگان روحشان را مى‏گیرند در حالى که به خود ظلم کرده بودند، در این هنگام آنها تسلیم مى‏شوند و مى‏گویند: ما کار بدى انجام نمى‏دادیم، فرشتگان مى‏گویند آرى خداوند به آنچه انجام مى‏دادید عالم است.

اکنون از درهاى جهنم وارد شوید در حالى که جاودانه در آن خواهید بود، چه جاى بدى است جایگاه مستکبران. (15تا29)

اما هنگامى که به پرهیزکاران گفته مى‏شد پروردگار شما چه چیز را نازل کرده است؟ مى‏گفتند: خیر و سعادت، براى کسانى که نیکى کردند در این دنیا نیکى است و سراى آخرت از آن هم بهتر است و چه نیکوست سراى پرهیزگاران.

براى آنها باغهایى در بهشت ابد است که همگى به آن وارد مى‏شوند، نهرها از زیر آن جریان دارد و هر چه که بخواهند در آنجا هست.

همان پرهیزگارانى که فرشتگان روحشان را مى‏گیرند در حالى که پاک و پاکیزه‏اند به آنها مى‏گویند: سلام بر شما باد، بخاطر اعمال نیکتان، وارد بهشت شوید آیا مجرمان انتظار دارند که فرشتگان قبض ارواح به سراغشان بیایند و یا فرمان پروردگارت براى مجازاتشان فرا رسد آنگاه توبه کنند؟ این توبه ثمرى ندارد، آنهایى که پیش از ایشان بودند نیز چنین کردند، خداوند به آنها ستم نکرد، بلکه آنان خود به خویشتن ستم نمودند.

سرانجام سیئات و بدیهاى اعمالشان به آنها رسید و آن عذابى را که استهزاء مى‏کردند بر آنها وارد شد.

مشرکان گفتند: اگر خدا مى‏خواست نه ما و نه پدران ما غیر او را عبادت نمى‏کردیم و چیزى را بدون اجازه او تحریم نمى‏نمودیم آرى آنها که قبل از ایشان بودند نیز همین کارها را انجام دادند، ولى آیا پیامبران وظیفه‏اى جز ابلاغ آشکار دارند؟ ما در هر امتى رسولى فرستادیم که خداى یکتا را بپرستید و از طاغوت اجتناب کنید، خداوند گروهى را به راه راست هدایت فرمود اما گروهى ضلالت و گمراهى دامانشانرا گرفت پس در روى زمین سیر کنید و ببینید عاقبت تکذیب کنندگان چگونه بود؟ اى پیامبر هر قدر بر هدایت آنها حریص باشى سودى ندارد چرا که خداوند کسانى را که بخاطر عناد و لجاجتشان گمراه ساخت هدایت نمى‏کند و یاورانى نخواهند داشت. (30تا37)

«همه مردگان زنده مى‏شوند»

مشرکان، مؤکدا سوگند یاد کردند که خدا آنها را که مى‏میراند هرگز مبعوث نمى‏کند، آرى این وعده قطعى خدا است ولى اکثر مردم نمى‏دانند و در آن اختلاف مى‏کنند.

هدف این است که آنچه را اختلاف داشتند براى آنها روشن سازد تا کسانى که منکر شدند بدانند که دروغ مى‏گفتند.

بدانید که زنده شدن مردگان براى ما مشکل نیست چون هنگامى که چیزى را اراده مى‏کنیم کافى است که به آن بگوئیم موجود باش، بلافاصله موجود مى‏شود. (38تا40)

«پاداش مهاجران»

آنها که مورد ستم واقع شدند سپس براى خدا هجرت کردند در این دنیا جایگاه و مقام و منزلتى والا به آنها مى‏دهیم و اگر بدانند پاداش آخرت از آن بزرگتر است. آنها کسانى هستند که صبر و استقامت پیشه کردند و تنها توکلشان بر پروردگارشان است. (41تا42)

«از آگاهان سؤال کنید»

اى پیامبر، ما پیش از تو جز مردانى که به آنها وحى مى‏کردیم نفرستادیم، و آنها فرشته نبودند، پس اى مشرکین اگر نمى‏دانید از اهل اطلاع مانند یهود و نصارى در این مورد پرسش نمائید.

از آنهایى که از دلائل روشن و کتب پیامبران پیشین آگاهند. اى پیامبر ما این ذکر و قرآن را بر تو نازل کردیم تا آنچه را که بسوى مردم نازل شده است براى آنها بیان نمایى شاید اندیشه کنند. (43تا44)

«گناهان و مجازاتها»

آیا توطئه‏گران و مشرکین و کفار از این عذاب الهى ایمن گشتند که ممکن است خدا آنها را در زمین فرو برد و یا مجازات حق از آنجا که انتظارش را ندارند به سراغشان بیاید.

و یا به هنگامى که در رفت و آمد هستند دامانشان را بگیرد در حالى که قادر به فرار از آن نیستند؟ و یا بطور تدریجى و با هشدارهاى خوف‏انگیز آنها را گرفتار سازد چرا که پروردگار رئوف و رحیم است(45تا47)

«حتى سایه‏ها نیز برابر او سجده مى‏کنند»

آیا این مشرکان و مخالفین، مخلوقات خدا را نمى‏بینند که سایه‏هایشان از راست و چپ حرکت دارند و با خضوع و سجده تسلیم شدن در برابر قدرت و عظمت خدا را آشکار مى‏سازند؟ (سجده واجب)

تمام آنچه در آسمانها و زمین از جنبندگان وجود دارد و همچنین فرشتگان براى خدا سجده مى‏کنند و هیچگونه تکبرى ندارند، آنها از مخالفت پروردگارشان که حاکم بر آنهاست مى‏ترسند و آنچه را مأموریت دارند انجام مى‏دهند. (48تا50)

«دین یکى و معبود هم یکى است»

خداوند به شما فرمان داده که دو معبود را انتخاب نکنید، چون معبود شما تنها یکى است و شما باید تنها از کیفر من بترسید.

آنچه در آسمانها و زمین وجود دارد از آن خداست و همواره دین و قوانین دینى از سوى اوست آیا از غیر از او واهمه دارید؟ آنچه از نعمتها دارید همه از ناحیه خداست و شما در هنگام سختیها تنها او را مى‏خوانید، اما هنگامى که ناراحتى و رنج را از شما برطرف ساخت گروهى از شما براى پروردگارشان شریک قائل مى‏شوند و دیگران را نیز در برطرف ساختن مشکلاتشان سهیم مى‏دانند. اى رسول ما، بگذار تا نعمتهایى را که به کفار و مشرکین و مخالفین داده‏ایم کفران کنند و چند روزى از این دنیا بهره‏گیرند، به آنان بگو: بزودى خواهید دانست که سرانجام کارتان به کجا خواهد کشید.(51تا55)

«دختران زنده بگور»

مشرکین براى بتهایى که هیچگونه سود و زیانى از آنها سراغ ندارند سهمى از آنچه به آنان روزى داده‏ایم قرار مى‏دهند، بخدا سوگند که از این دروغ و تهمتها بازپرسى خواهید شد.

آنها بر اساس پندار نادرست و خرافى خود براى خداوند، دخترانى قائل مى‏شوند، او منزه است از اینکه داراى فرزندى باشد اینان دختران را فرزندان خدا قرار مى‏دهند اما براى خودشان زشت مى‏دانند.

آنان به قدرى از فرزند دختر متنفرند که هرگاه به یکى از آنها بشارت دهند دخترى نصیب تو شده صورتش از فرط ناراحتى سیاه و مملو از خشم مى‏گردد و از قوم و قبیله خود بخاطر بشارت بدى که به او داده شده متوارى مى‏گردد و نمى‏داند آیا او را با قبول ننگ نگهدارد، یا در خاک پنهانش کند چه بد حکمى مى‏کنند.

براى آنانکه ایمان به سراى آخرت ندارند صفات زشت و شومى است در حالى که براى خدا صفات عالى است و او عزیز و حکیم است. (56تا60)

«هرکس زمان معینى مهلت دارد»

اگر خداوند بخواهد مردم را به خاطر ظلمشان مجازات کند جنبنده‏اى را بر روى زمین باقى نخواهد گذارد، اما مجازات آنها را تا زمان معینى به تأخیر مى‏اندازد ولى هنگامى که اجلشان فرا رسد نه ساعتى تأخیر مى‏کنند و نه ساعتى پیشى مى‏گیرند.

مشرکان براى خدا چیزهایى را قائل مى‏شوند که خودشان از آن کراهت دارند با اینحال به دروغ مى‏گویند ما سرانجام نیکى داریم، اینها هیچ چاره‏اى جز ورود در آتش دوزخ نخواهند داشت و از پیشگامان آن خواهند بود.

اى پیامبر به خدایت سوگند که ما پیامبرانى را به سوى امتهاى پیش از تو فرستادیم اما شیطان اعمالشان را در نظرشان زینت داد و امروز او ولى و سرپرستشان است و مجازات دردناکى در انتظار آنهاست.

ما قرآن را بر تو نازل نکردیم مگر براى اینکه آنچه را در آن اختلاف دارند براى آنها بیان کنى و مایه رحمت و هدایت است براى گروهى که به آن ایمان دارند. (61تا64)

«باز هم یادآورى نعمتها»

خداوند آبى از آسمان فرستاد و زمین را بعد از مردنش حیات بخشید، در این، نشانه روشنى است براى جمعیتى که گوش شنوا دارند و در وجود چهارپایان، براى شما درسهاى عبرتى است، از درون شکم آنها از میان غذاهاى هضم شده و خون، شیر خالص و گوارا را به شما مى‏نوشانیم‏ و از میوه‏هاى درختان نخل و انگور مسکرات ناپاک و روزى خوب و پاکیزه مى‏گیرید در این، نشانه روشنى است براى جمعیتى که اندیشه مى‏کنند.

اى پیامبر، پروردگار تو به زنبور عسل وحى و الهام کرد که از کوهها و درختان و داربستهایى که مردم مى‏سازند خانه‏هایى برگزین.

سپس از تمام ثمرات تناول کن و راههایى را که پروردگارت براى تو تعیین کرده به راحتى طى کن، از درون شکم آنها نوشیدنى خاصى خارج مى‏شود، به رنگهاى مختلف، که در آن شفاى مردم است و در این امر، نشانه روشنى است براى جمعیتى که اهل فکرند.

خداوند، شما را آفرید، سپس شما را مى‏میراند، بعضى از شما به سنین بالاى عمر مى‏رسند، بطوریکه بعد از علم و آگاهى چیزى نخواهند دانست و همه چیز را فراموش مى‏کنند خداوند عالم و قادر است.

خداوند بعضى از شما را از نظر روزى بر بعضى دیگر برترى داد چون که تلاشهایتان با هم متفاوت است اما آنها که برترى داده شده‏اند حاضر نیستند از روزى خود به بردگانشان بدهند تا همگى مساوى گردند، آیا آنها این نعمت خدا را انکار مى‏کنند.

خداوند براى شما از جنس خودتان، همسرانى قرار داد و براى شما از همسرانتان فرزندان و نوه‏ها بوجود آورد و از طیّبات به شما روزى داد آیا به باطل ایمان مى‏آورید و نعمت خدا را انکار مى‏کنید. (65تا72)

«براى خدا شبیه قرار ندهید»

مشرکان، غیر از خدا موجوداتى را مى‏پرستند که مالک روزى آنها از آسمانها و زمین نیستند و توانایى بر این کار را ندارند.

بنابراین براى خدا، امثال و شبیه قائل نشوید چرا که خدا مى‏داند و شما نمى‏دانید. (73تا74)

«مؤمن و کافر مانند هم نیستند»

خداوند براى شما مثالى زده است در مورد برده مملوکى را که تحت فرمان صاحب خویش است و قادر بر هیچ چیز نیست و انسانى که آزاده است و خدا رزق نیکو به او بخشیده و تنها بندگى خدا را قبول کرده است و پنهان و آشکار از آنچه خدا به او داده انفاق مى‏کند، آیا این دو نفر یکسانند؟ حمد و سپاس براى خدائى که بر بندگان روزى بخشیده و آنها را صاحب قدرت قرار داده نه معبودهایى ناتوان که قادر به انجام هیچ عملى براى خود و پرستندگان خود نیستند ولى اکثر آنها نمى‏دانند.

خداوند مثالى دیگر زده است: آیا مرد برده‏اى که لال است و به هیچ وجه قادر به انجام کارى نیست و سربار صاحب خویش است و اگر او را به سراغ هر کارى بفرستد نمى‏تواند کار درستى را انجام دهد با کسى که زبان او گویا و فصیح بوده و مردم را امر به عدل و داد مى‏کند و خود نیز در راه راست قدم برمى‏دارد مساوى است؟ پس به این امثال توجه کنید و بدانید که غیب آسمانها و زمین از آن خداست و او بر مصالح شما واقف است، نافرمانى او نکنید و از مجازاتش بترسید که امر قیامت و روز رستاخیز درست مانند چشم بر هم زدن و یا از آن هم نزدیکتر است چون که خداوند بر هر کارى قادر است. (75تا77)

«نعمتهاى مادى و معنوى»

خداوند، شما را از شکم مادرانتان خارج نمود در حالى که هیچ نمى‏دانستید، اما خداوند براى شما چشم و گوش و عقل قرار داد تا نعمتهاى خدا را بشناسید و شکر نعمتهاى او را بجا بیاورید.

اى پیامبر، آیا مردم به پرندگانى که بر فراز آسمان در حرکتند نظر نیفکنده‏اند که هیچکس بجز خدا نمى‏تواند آنها را نگهدارد، در این امر نشانه‏هایى است از عظمت و قدرت خدا براى کسانى که ایمان دارند. اى مردم، خدا براى شما از خانه‏هایتان محل سکونت و آرامش قرار داد، و از پوست چهارپایان نیز براى شما خانه‏هایى بوجود آورد که در کوچ کردن و اقامتشان به آسانى مى‏توانید آن را جابجا کنید و از پشم و کرک و موى آنها اثاث و متاع و وسائل مختلف زندگى تا زمانى معین قرار داد. خداوند از آنچه آفریده سایه‏هایى براى شما قرار داده و از کوهها پناهگاههایى بوجود آورده و براى شما پیراهنهایى آفریده که شما را از گرما و سرما حفظ مى‏کند و همچنین پیراهنهایى که حافظ شما به هنگام جنگ است، اینگونه نعمتهایش را بر شما کامل مى‏کند تا تسلیم فرمان او شوید.

اى پیامبر، با این همه نعمات که برشمردیم اگر باز هم روى برتابند نگران مباش تو فقط وظیفه ابلاغ آشکار دارى‏ و این را نیز بدان که آنها این نعمتها را بخوبى مى‏شناسند و در عین حال آنها را انکار مى‏کنند و اکثر آنان کافرند. (78تا83)

«قیامت و گواهان»

اى کسانى که ایمان آورده‏اید، بخاطر بیاورید روزى را که از هر امتى گواهى بر آنها مبعوث مى‏کنیم، سپس به کافران اجازه سخن گفتن داده نمى‏شود چون دست و پا و گوش و چشم و پوست تن آنها گواهى مى‏دهند و توانایى بر رضایت طلبیدن و تقاضاى عفو ندارند.

در آن هنگام که ظالمان، عذاب را ببینند نه به آنها تخفیف داده مى‏شود و نه مهلت، و هنگامى که مشرکان، معبودهایى را که شریک خدا قرار دادند مى‏بینند مى‏گویند پروردگارا اینها شریکانى است که ما بجاى تو آنها را مى‏خواندیم و اینها بودند که مایه گمراهى ما شدند، در این هنگام، معبودان به آنها مى‏گویند شما دروغگو هستید و ما هرگز از شما نخواستیم تا ما را پرستش کنید.

در اینجا که همگى در پیشگاه خدا اظهار تسلیم مى‏کنند و تمام آنچه را دروغ مى‏بستند گم و نابود و محو مى‏شود.

آنها که کافر شدند و مردم را نیز از راه خدا بازداشتند بخاطر فسادى که مى‏کردند عذابى بر عذابشان مى‏افزائیم.

اى رسول ما، بیاد بیاور روزى را که از هر امتى گواهى از خودشان بر آنها مبعوث مى‏کنیم و تو را نیز گواه بر اینان و امتت قرار مى‏دهیم، و ما این کتاب آسمانى را بر تو نازل کردیم که بیانگر همه چیز است، و مایه رحمت و هدایت و بشارت براى تسلیم شدگان در برابر حق است.

خداوند به عدل و احسان و بخشش به نزدیکان فرمان مى‏دهد و از فحشاء و منکر و ظلم و ستم نهى مى‏کند، خداوند به شما اندرز مى‏دهد شاید متذکر شوید. (84تا90)

«مؤمنان به پیمانشان وفا مى‏کنند»

اى کسانى که ایمان آورده‏اید، هنگامى که با خدا عهد بستید به عهد او وفا کنید، و سوگندهایتان را بعد از تأکید نشکنید در حالى که خدا را کفیل و ضامن بر سوگند خود قرار داده‏اید خداوند از آنچه انجام مى‏دهید آگاه است.

در وفا به پیمانهایتان مانند آن زن کم عقل نباشید که پشمهاى تابیده خود را پس از تابیدن و محکم کردن وا مى‏تابید. بلکه استحکام پیمانهایتان را تا آخر حفظ کنید و بخاطر ازدیاد دشمن و کثرت آنها نقض پیمان نکنید و پیمان خود را وسیله خیانت و فساد قرار ندهید تا به این وسیله به آنان بپیوندید و عهد خدا را فراموش کنید. خدا مى‏خواهد به این وسیله شما را آزمایش کند و در روز قیامت آنچه را در آن اختلاف داشتید براى شما روشن مى‏سازد.

اگر خدا مى‏خواست همه شما را امت واحدى قرار مى‏داد و شما را به ایمان آوردن وادار مى‏نمود اما ایمان اجبارى بى‏ارزش است و خدا هر کس را بخواهد و صلاح بداند بخاطر اعمال نادرستش گمراه مى‏کند و به خود وا مى‏گذارد، و هر کس را نیز صلاح بداند و شایستگى داشته باشد به راه راست هدایت مى‏کند. و شما در روز قیامت از آنچه انجام داده‏اید بازپرسى خواهید شد. (الى 93)

اى ایمان آورندگان، سوگندهاى خود را وسیله تقلب و خیانت در میان خود قرار ندهید، تا مبادا گامهاى ثابت بر ایمان شما متزلزل گردد و بخاطر بازداشتن مردم از راه خدا آثار سوء آن را بچشید و براى شما عذاب عظیم خواهد بود.(91تا94)

«آنچه نزد خداست باقى مى‏ماند»

اى مردم، هرگز پیمان الهى را با بهاى بى‏مقدار و بى‏ارزش مادى مبادله نکنید چون آنچه که نزد خداست اگر بدانید براى شما بهتر است.

زیرا آنچه نزد شماست فانى و نابود مى‏شود اما آنچه نزد خدا و براى اوست باقى مى‏ماند و کسانى را که در راه وفادار ماندن به پیمان الهى صبر و استقامت پیشه کنند پاداششان را بهتر از آنچه عمل مى‏کرده‏اند به آنها مى‏دهیم.

هر کس در حالى که مؤمن است عمل صالحى انجام دهد، خواه مرد باشد یا زن، به او حیات پاکیزه مى‏بخشیم و پاداش آنها را به بهترین اعمالى که انجام داده‏اند خواهیم داد. (95تا97)

«اینگونه قرآن را تلاوت کن»

اى پیامبر، هنگامى که قرآن را تلاوت مى‏کنى از شر شیطان رانده شده بخدا پناه ببر، چرا که او بر کسانى که ایمان دارند و بر پروردگارشان توکل مى‏کنند تسلطى ندارد.

تسلط او تنها بر کسانى است که او را به سرپرستى خود برگزیده‏اند و آنها که نسبت به او شرک مى‏ورزند و فرمان او را بجاى فرمان خدا لازم الاجرا مى‏دانند. (98تا100)

«ادعاهاى کذب آلود»

اى پیامبر، هنگامى که آیه‏اى را به آیه دیگر تبدیل کرده و حکمى را نسخ و حکم دیگرى را بجاى آن قرار مى‏دهیم و خدا بهتر مى‏داند چه حکمى را نازل کند، مشرکین و کفار مى‏گویند تو افترا مى‏بندى اما اکثر آنها حقیقت را نمى‏دانند.

به آنان بگو: آن را روح القدس از جانب پروردگارت به حق نازل کرده است، تا افراد با ایمان ثابت قدم نگهدارد و هدایت و بشارتى است براى عموم مسلمین.

ما مى‏دانیم که مى‏گویند این آیات را بشرى به او تعلیم مى‏دهد، در حالى که زبان کسى که اینها را به او نسبت مى‏دهند عجمى است ولى این قرآن به زبان عربى آشکار است.

کسانى که به آیات الهى ایمان ندارند، خداوند آنها را هدایت نمى‏کند و براى آنها عذاب دردناکى است.

همانا کسانى که دروغ مى‏گویند ایمان بخدا ندارند و دروغگویان واقعى آنها هستند.(101تا105)

«آنان که مرتد شدند»

آنهایى که بعد از ایمان آوردن کافر شده و از اسلام برگشتند، بجز آنهایى که تحت فشار واقع شده‏اند در حالى که قلبشان مطمئن و با ایمان است، چون سینه خود را براى پذیرش کفر گشوده‏اند، غضب خدا بر آنها است و عذاب عظیمى در انتظارشان است.

این بخاطر آن است که زندگى دنیا و پست را بر آخرت ترجیح دادند و خداوند افراد بى‏ایمان و لجوج را هدایت نمى‏کند.

آنها کسانى هستند که خدا بر اثر فزونى گناه بر قلب و گوش و چشمشان مهر نهاده و چیزى نمى‏فهمند و غافلان واقعى آنها هستند و قطعا در آخرت از زیانکارانند.

اما پروردگار تو نسبت به کسانى که بعد از فریب خوردن به ایمان باز گشته‏اند و هجرت کردند و جهاد نموده و استقامت در راه خدا بخرج دادند بعد از انجام این کارها غفور و رحیم است و آنها را مورد عفو و رحمت خویش قرار خواهد داد.

به یاد بیاورید روزى را که هر کس در فکر خویشتن است و به دفاع از خود بر مى‏خیزد و نتیجه اعمال هر کس بى‏کم و کاست به او داده مى‏شود و به آنها ظلم نخواهد شد. (106تا111)

«عواقب کفران نعمت»

خداوند براى آنان که کفران نعمت مى‏کنند اینگونه مثال مى‏زند: منطقه آبادى را که مطمئن و امن و آرام بوده و همواره روزیش بطور فراوان از هر مکانى تأمین مى‏گردیده، اما آنها نعمت خدا را کفران کردند و خداوند بخاطر اعمالى که انجام مى‏دادند لباس گرسنگى و ترس را بر اندامشان پوشانید.

در این هنگام، پیامبرى از خود آنها به سراغشان آمد اما او را تکذیب کردند و عذاب الهى آنها را فرو گرفت در حالى که ظالم بودند.

پس از آنچه خدا روزیتان کرده است حلال و پاکیزه بخورید و شکر نعمت او را بجاى آرید اگر او را مى‏پرستید. (112تا114)

«دروغگویان رستگار نمى‏شوند»

خداوند، تنها مردار و خون و گوشت خوک و آنچه را با نام غیر از خدا سر بریده‏اند بر شما تحریم کرده اما کسانى که مجبور شوند در حالى که تجاوز و تعدى از حد ننمایند خداوند آنان را مجازات نخواهد کرد چرا که خداوند غفور و رحیم است.

بخاطر دروغى که زبانهاى شما توصیف مى‏کند نگوئید این حلال و آن حرام است تا بر خدا افترا ببندید، کسانى که به خدا دروغ مى‏بندند رستگار نخواهند شد، بهره کمى در این دنیا نصیبشان مى‏شود و عذاب دردناکى در انتظار آنهاست.

اى پیامبر، چیزهایى را که قبلا براى تو شرح دادیم بر یهود تحریم کردیم ما به آنها ستم نکردیم اما آنها به خودشان ظلم و ستم کردند.

اما پروردگارت، نسبت به آنها که از روى جهل اعمال بد انجام داده‏اند سپس توبه کردند و در مقام جبران بر آمدند بعد از آن آمرزنده و مهربان است.(115تا119)

 «ابراهیم به تنهایى یک امت بود»

ابراهیم به تنهایى یک امت بود، مطیع فرمان خدا و خالى از هرگونه انحراف و هرگز از مشرکان نبود.او شکرگزار نعمتهاى پروردگار بود، خدا او را برگزید، و به راه راست هدایتش کرد.و ما در دنیا به او همت نیکو دادیم و در آخرت از صالحان است.سپس به تو وحى فرستادیم که از آئین ابراهیم که خالى از هرگونه انحراف بود و از مشرکان نبود پیروى کن. (120تا123)

«تحریم کار در روز شنبه»

اى پیامبر، شنبه و تحریمهاى روز شنبه براى یهود به عنوان یک مجازات بود که در آن هم اختلاف کردند و پروردگارت روز قیامت در میان آنها در آنچه اختلاف کردند داورى مى‏کند. (124)

«مواعظ»

اى رسول ما، با حکمت و اندرز نیکو بسوى پروردگارت دعوت نما، و با آنها به طریقى که نیکوتر است استدلال و مناظره کن، پروردگار تو از هرکس بهتر مى‏داند چه کسى از راه او گمراه شده و چه کسانى به راه او هدایت یافته‏اند اى اهل ایمان، هرگاه خواستید کسى که به شما ظلم کرده است را مجازات کنید به مقدارى که به شما تعدى شده کیفر دهید و اگر شکیبایى پیشه کنید اینکار براى شکیبایان بهتر است.

اى رسول ما، صبر کن و صبر تو فقط براى خدا و به توفیق خدا باشد و بخاطر کارهاى آنان اندوهگین مباش و دلسرد مشو و از توطئه آنها در تنگنا قرار مگیر.

خداوند با کسانى است که تقوى پیشه کنند و نیکوکارند. (125تا128)