صفت دوازدهم:کج خلقى
و آن نیز نزدیک به غلظت و بدخوئى است و ظاهر آن است که غلظت و درشتى از ثمرات کج خلقى باشد.
همچنان که انقباض روى و دلتنگى و بدکلامى نیز از آثار آن است و این صفت از نتایج قوۀ غضبیه است و این از جمله صفاتى است که آدمى را از خالق و خلق دور مى‌کند و از نظر مردم مى‌افکند و طبعها را از او متنفر مى‌کند.
و هر کج خلقى اغلب مسخرۀ مردمان و مضحکۀ ایشان مى‌شود و لحظه‌اى از حزن و الم و اندوه و غم خالى نیست.
و از این جهت حضرت امام جعفر صادق-علیه السّلام-فرمودند که:«هر که بد خلق است خود را معذب دارد».
و بسیار مى‌شود که به واسطۀ کج خلقى ضررهاى عظیم به آدمى مى‌رسد و از نفعهاى بزرگ محروم مى‌شود و عاقبت هم آدمى را به عذاب اخروى مى‌افکند.
مروى است که:روزى به حضرت رسول-صلّى اللّه علیه و آله-عرض کردند که:
فلان زن روزها روزه مى‌گیرد و شبها را به عبادت به پاى مى‌دارد ولیکن بد خلق است و از کج خلقى به همسایگان خود آزار مى‌رساند.
آن حضرت فرمودند:هیچ خیرى در او نیست،و او از اهل جهنم است.
و آن حضرت فرمودند که:«بد خلقى بنده را مى‌رساند تا اسفل درک جهنم.
و باز آن حضرت فرمودند که:«خدا منع کرده است قبول توبه بد خلق را.
عرض کردند که:چرا یا رسول اللّه؟فرمودند:به علت اینکه هر وقت از گناهى توبه کرد در گناهى بدتر مى‌افتد».
و فرمودند که:«بد خلقى گناهى است که آمرزیده نمى‌شود.
و بعضى از بزرگان گفته‌اند که:«اگر مصاحبت و همنشینى کنم با فاسق فاجر خوش خلقى، دوست‌تر دارم که با عابد کج خلقى بنشینم.
