به نام خداوند بخشنده مهربان‏

واى بر کم فروشان، آنهائى که وقتى براى خود کیل مى‏کنند حق خود را بطور کامل مى‏گیرند، اما هنگامى که مى‏خواهند براى دیگران کیل یا وزن کنند کم مى‏گذارند. آیا آنها باور ندارند که‏ در روزى بزرگ برانگیخته مى‏شوند؟ روزى که مردم در پیشگاه رب العالمین مى‏ایستند.

چنین نیست که آنها درباره قیامت خیال مى‏کنند، مسلّما نامه اعمال فاجران در سجّین است، و تو چه مى‏دانى که سجّین چیست؟ نامه‏اى است رقم زده شده و سرنوشتى است حتمى. واى در آن روز بر تکذیب کنندگان.

همانها که روز قیامت را انکار مى‏کنند، و تنها کسانى آن را انکار مى‏کنند که متجاوز و گنهکارند. همان کسى که وقتى آیات ما بر او خوانده مى‏شود مى‏گوید: این افسانه‏هاى پیشینیان است. چنین نیست که آنها خیال مى‏کنند، بلکه اعمالشان چون زنگارى بر دلهایشان نشسته. (1تا14)

چنین نیست که آنها گمان مى‏کنند بلکه آنها در آن روز از پروردگارشان محروم و محجوبند. چنان نیست که آنها درباره معاد خیال مى‏کنند، سپس آنها وارد دوزخ مى‏شوند بعد به آنها گفته مى‏شود این همان چیزى است که آن را تکذیب مى‏کردید. چنین نیست که شما کافران پنداشتید. در آن روز نیکوکاران عالم با نامه اعمالشان وارد بهشت علّیّن میشوند.و تو چه میدانى که علیّون چیست؟ کتابى است که به قلم حق نوشته شده که نیکان را به مقام علّیّن بهشت برین برند.مقربان آن را مشاهده خواهند کرد مسلّما نیکان در انواع نعمت متنعمند و بر تختهاى زیباى بهشتى تکیه کرده و به زیبائیهاى بهشت و بر نعمت‏هاى خدا مى‏نگرند.

در چهره‏هاى آنها طراوت و نشاط نعمت را مى‏بینى، آنها از شراب زلال دست نخورده سر بسته‏اى سیراب مى‏شوند، مهرى که بر آنها نهاده شده از مشک است، و در این نعمتهاى بهشتى باید راغبان بر یکدیگر پیشى گیرند، این شراب طهور ممزوج با تسنیم است که یکى از بهترین شرابهاى بهشتى است، همان چشمه‏اى که مقربان از آن مى‏نوشند.

بدکاران، در دنیا پیوسته به مؤمنان مى‏خندیدند، و هنگامى که از کنار آنها مى‏گذشتند آنها را با اشارات، مورد سخریه قرار مى‏دادند، و هنگامى که به سوى خانواده خود باز مى‏گشتند مسرور و خندان بودند، و هنگامى که مؤمنان را مى‏دیدند مى‏گفتند: اینها گمراهانند، در حالى که آنها هرگز مأمور مراقبت و متکفل مؤمنان نبودند. (15تا33)

اما در امروز، مؤمنان به کفار مى‏خندند، در حالى که بر تختهاى مزیّن بهشتى نشسته‏اند و نگاه مى‏کنند و با خود مى‏گویند: آیا کفار پاداش اعمال خود را گرفتند؟ (34تا36)