بنام خداوند بخشنده مهربان
سوگند به بادهایى که ابرها را به حرکت در مىآورند و سوگند به ابرهایى که بار سنگینى از باران با خود حمل مىکنند.و سوگند به کشتیهایى که به آسانى به حرکت در مىآیند و سوگند به فرشتگانى که کارها را تقسیم مىکنند.آرى سوگند به همه اینها که آنچه به شما وعده داده شده است قطعا راست است و بدون شک روز جزاى اعمال واقع شدنى است.
قسم به آسمان که داراى چین و شکنهاى زیباست که شما در گفتارى مختلف و گوناگون هستید.کسانى از ایمان به روز جزا منحرف مىشوند که از قبول حق سرباز مىزنند، کشته باد این دروغگویان، همانها که در جهل و غفلت فرو رفتهاند و پیوسته سؤال مىکنند روز جزا چه موقع است؟ آرى آن روز همان روزى است که آنها را در آتش مىسوزانند و به آنها گفته مىشود بچشید عذاب خود را، این همان چیزى است که درباره آن عجله داشتند.
در آن روز، پرهیزگاران در باغهاى بهشت و در میان چشمهها قرار دارند و آنچه پروردگارشان به آنها مرحمت کرده دریافت مىدارند زیرا آنها پیش از آن، در سراى دنیا از نیکوکاران بودند، آنها کمى از شبها را مىخوابیدند و در سحرگاهان استغفار مىکردند و در اموال آنها حقى براى سائل و محروم بود.
در زمین آیاتى براى طالبان یقین است.و در وجود خود شما نیز آیاتى است آیا نمىبینید؟ روزى شما در آسمان است و آنچه که به شما وعده داده مىشود، سوگند به پروردگار آسمان و زمین که این مطلب حق است همانگونه که شما سخن مىگوئید. (1تا23)
«میهمانان ابراهیم (علیه السلام)»
اى پیامبر، آیا خبر مهمانهاى بزرگوار ابراهیم به تو رسیده است؟ در آن زمان که بر او وارد شدند و گفتند: سلام بر تو، او گفت: سلام بر شما که جمعیتى ناشناس هستید.
به دنبال آن پنهانى به سوى خانواده خود رفت و گوساله فربه و بریانى را براى آنها آورد و آن را نزدیک آنها گذارد و چون دید به آن دست نمىزنند با تعجب پرسید آیا شما غذا نمىخورید؟
ابراهیم از کار فرشتگان احساس وحشت کرد، آنها گفتند: نترس ما رسولان پروردگار تو هستیم و او را به تولد پسرى دانا و هوشیار بشارت دادند.
در این هنگام همسرش در حالى که از خوشحالى و تعجب فریاد مىکشید و به صورت خود مىزد جلو آمد و گفت:آیا من صاحب پسرى خواهم شد در حالى که پیرزنى نازا هستم؟ گفتند: پروردگارت چنین گفته است و او حکیم و داناست.
ابراهیم گفت: اى فرستادگان خدا مأموریت شما چیست؟ گفتند: ما بسوى قوم مجرمى فرستاده شدهایم تا بارانى از سنگ گل بر آنها بفرستیم ، سنگهائى که از ناحیه پروردگارت براى اسرافکاران نشان شده است.
ما تمام مؤمنانى را که در آن شهرهاى قوم لوط زندگى مىکردند قبل از نزول بلا خارج کردیم ، و یک خانواده با ایمان در تمام آنها نیافتیم.
و در آن شهرهاى بلا دیده نشانهاى روشن براى کسانى که از عذاب دردناک مىترسند به جاى گذاردیم.(24تا37)
در زندگى موسى نیز نشانه و درس عبرتى بود، هنگامى که او را به سوى فرعون با دلیل آشکار فرستادیم.او با تمام وجودش از موسى روى برتافت و گفت: این مرد یا ساحر است یا دیوانه.ما او و لشکریانش را گرفتیم و در دریا پرتاب کردیم در حالى که در خور سرزنش بود.
همچنین در سرگذشت عاد نیز آیتى است در آن هنگام که تند بادى بىباران بر آنها فرستادیم که از هر چیزى مىگذشت آن را رها نمىکرد تا همچون استخوانهاى پوسیده کند و نیز در سرگذشت قوم ثمود نیز عبرتى است در آن هنگام که به آنها گفته شد مدتى کوتاه متمتع شوید و پس از آن منتظر وعده الهى باشید.
آنها از فرمان پروردگارشان سرباز زدند و صاعقه آنها را فرو گرفت در حالى که خیره خیره نگاه مىکردند بىآنکه بتوانند از خود دفاع کنند و نتوانستند از کسى یارى طلبند. همچنین قوم نوح را قبل از آنها هلاک کردیم چرا که قوم فاسقى بودند.(38تا46)
«ما پیوسته آسمانها را گسترش مىدهیم»
ما آسمان را با قدرت بنا کردیم و همواره آن را وسعت مىبخشیم.
و زمین را گستردیم و چه خوب گستراننده هستیم و از هر چیز دو زوج آفریدیم شاید متذکر شوید و به قدرت خدا پىببرید.
اى رسول ما بگو: سپس به سوى خدا بشتابید که من از سوى او براى شما بیم دهنده آشکارى هستم و با خدا معبود دیگرى قرار ندهید که من براى شما از سوى او بیم دهنده آشکارى هستم. (47تا51)
«تذکر براى مؤمنان سودمند است»
اینگونه است که هیچ پیامبرى قبل از اینها به سوى قومى فرستاده نشد مگر اینکه گفتند او ساحر یا دیوانه است.مثل اینکه کفار در همه قرون به یکدیگر سفارش کردهاند که یکجور عکس العمل نشان مىدهند، نه، مسئله سفارش نیست بلکه همه طاغیند.
حال که چنین است از آنها روى بگردان، و هرگز در خود ملامت نخواهى بود و پیوسته تذکر ده زیرا تذکر براى مؤمنان سودمند است. (52تا55)
من جن و انس را نیافریدم مگر براى اینکه عبادتم کنند و از این راه تکامل یابند و به من نزدیک شوند.هرگز از آنها نمىخواهم که به من روزى دهند و نمىخواهم مرا اطعام کنند.خداوند روزى دهنده و صاحب قوت و قدرت است. (56تا58)
«ستمگران در عذاب خود عجله نکنند»
براى کسانى که ستم کردند سهم بزرگى همانند سهم یارانشان از اقوام ستمگر پیشین از عذاب است بنابر این عجله نکنند واى بر آنها که کافر شدند از روزى که به آنها وعده داده مىشود. (59تا60)
