به نام خداوند بخشنده مهربان
سوگند به اسبان دوندهاى که نفس زنان به سوى میدان جهاد پیش رفتند، و سوگند به آنها که بر اثر برخورد سمشان به سنگهاى بیابان، جرقههاى آتش افروختند، و با دمیدن صبح بر دشمن یورش بردند، و گرد و غبار به هر سو پراکنده کردند، و ناگهان در میان دشمن ظاهر شدند، که انسان در برابر نعمتهاى پروردگارش ناسپاس و بخیل است.
او خود نیز بر این معنى گواه است، او علاقه شدیدى به مال دارد، آیا نمىداند روزى که تمام آنچه در قبرهاست زنده مىشود، و آنچه در درون سینهها است آشکار مىگردد، در آن روز پروردگارشان از آنها کاملا با خبر است؟ (1تا11)
