به نام خداوند بخشنده مهربان
در آن هنگام که خورشید تیره و تار شود، و ستارگان بىفروغ شوند، و کوهها به حرکت درآیند، و با ارزشترین اموال به دست فراموشى سپرده شود، و همه وحوش جمع شوند، و دریاها برافروخته شوند، و هر کس با همسان خود قرین گردد، و از دختران زنده به گور شده سؤال شود که به کدامین گناه کشته شدند؟ در آن هنگام که نامههاى اعمال گشوده شود، و پرده از روى آسمان برگرفته شود، و دوزخ شعلهور گردد، و بهشت نزدیک شود، آرى در آن هنگام هر کس مىداند چه چیزى را آماده کرده است. (1تا14)
«قرآن را جبرئیل نازل کرده است»
سوگند به ستارگانى که باز مىگردند، حرکت مىکنند و از دیدهها پنهان مىشوند، و قسم به شب، هنگامى که پشت کند و به آخر رسد، و قسم به صبح هنگامى که تنفس کند، که این قرآن، کلام فرستاده بزرگوارى است که همان جبرئیل امین است، که صاحب قدرت است و نزد خداوند صاحب عرش، مقام والا دارد. فرمانروا و امین است، مصاحب شما (پیامبر) دیوانه نیست، او رسول الهى یعنى جبرئیل را در افق روشن مشاهده کرد، او نسبت به آنچه از طریق وحى دریافت داشته بخل ندارد، و این قرآن گفته شیطان رجیم نیست.
پس به کجا مىروید؟ این قرآن چیزى جز تذکرى براى جهانیان نیست.براى آنها که مىخواهند راه مستقیم در پیش گیرند، و شما اراده نمىکنید مگر اینکه خداوند پروردگار جهانیان بخواهد. (15تا29)
