تشویق به عمل صالح
از خطبه هاى آن حضرت علیه السّلام است (که مردم را بخدا پرستى و نکوکردارى در دنیا و آماده بودن براى سفر آخرت امر مىفرماید: پس (از سپاس و ستایش خداوند متعال و درود بر رسول اکرم) اى بندگان خدا از معصیت خدا بپرهیزید (معصیت ننمائید و از عذاب بترسید) و بسبب کردار خود بر مرگهایتان پیش دستى کنید (در زندگى نیکو کردار باشید تا پس از مرگ ایمن گردید) و بخرید چیزى (اعمال صالحه) را که براى شما باقى مى ماند به چیزى که از کفتان مى رود (آخرت را دریابید که همیشه باقى است و از شهوات دنیا چشم پوشید که بزودى فانى گردد) و (براى سفر آخرت) آماده باشید که براى کوچاندن شما سعى و شتاب دارند و براى مرگ مستعدّ باشید که بر شما سایه افکنده است (نزدیک شده و علامات و آثارش هویدا است) و (مانند) گروهى باشید که چون بانگ بر ایشان زده آگاه (و بیدار) شدند (نه مانند کسانیکه در خواب غفلت ماندند تا آنگاه که به چنگال مرگ گرفتار گردیدند) و دانستند که دنیا جاى (اقامت) ایشان نیست، پس (آنرا بآخرت) تبدیل نمودند، زیرا خداوند سبحان شما را بىجهت نیافریده و مهمل و بیکار رها نکرده است (چنانکه در قرآن کریم س 23 ى 115 فرموده: أَ فَحَسِبْتُمْ أَنَّما خَلَقْناکُمْ عَبَثاً وَ أَنَّکُمْ إِلَیْنا لا تُرْجَعُونَ یعنى آیا گمان کردید که شما را بىجهت آفریدیم و پنداشتید که بسوى ما باز گشت نخواهید نمود) و میان هیچکس از شما و بهشت یا دوزخ فاصلهاى نیست مگر مرگ که او را در یابد( زیرا پس از مرگ باب عمل و توبه و بازگشت بسته شود، پس هر که مرد اگر در دنیا اطاعت و پیروى کرده ببهشت رود و اگر نافرمانى نموده در دوزخ گرفتار خواهد بود) و مدّت زندگى (در دنیا) که یک لحظه آنرا کم گرداند و ساعت(مرگ) آنرا از بین ببرد به کوتاهى سزاوار است (زندگانى در دنیا را که بزودى منقضى شود باید کوتاه دانست و از کار آخرت باز نماند) و غایبى که (از وطن اصلى خود آخرت دور گشته و) نو آیندگان یعنى شب و روز او را (بمنزل حقیقى) می راند سزاوار است که بزودى (به وطنش) بازگشت نماید (باید در فکر بازگشتن بوطن اصلى خود بوده در این مسافرت دنیا براى آسایش آنجا ربح و سودى بدست آرد) و کسی که با سعادت و نیکبختى یا شقاوت و بدبختى (به وطنش) مىآید، نیکوترین توشه را نیازمند است، پس در دنیا از دنیا توشه بردارید از آنچه خود را فردا (ى قیامت از عذاب الهى) برهانید، و(بهترین توشه براى آخرت آنست که) بنده از عذاب پروردگارش بپرهیزد، باینکه خود را پند دهد (و گفتار و کردار نیک را شعار خود قرار دهد) و به توبه و بازگشت پیشى گیرد (پیش از رسیدن مرگ از گناهان توبه نماید) و بر شهوتش(خواهش هاى نفسش) مسلّط شود، زیرا مرگ او از او پنهان است(معلوم نیست چه وقت عمرش بسر مى رسد) و آرزویش او را فریب مىدهد (از کار آخرت باز مى دار)و شیطان با او همراه است، معصیت و نافرمانى (خدا و رسول) را براى او مى آراید تا بر آن سوار شود (مرتکب گردد) و او را به توبه نمودن امیدوار مى نماید که آنرا بتأخیر اندازد تا اینکه ناگاه مرگ او را دریابد در حالتى که از آن بسیار غافل مى باشد، پس حسرت و اندوه بر آن غافلى باد که عمرش (در قیامت) بر او حجّت و دلیل باشد (باینکه چرا در دنیا که همه جور وسیله برایت مهیّا بود سعادتمند نگشتى) و ایّام زندگانیش او را به بدبختى رساند (بر اثر نافرمانى در دنیا بعذاب ابدى گرفتار گردد از خداوند سبحان در خواست مى نماییم که ما و شما را در ردیف کسانى قرار دهد که هیچ نعمتى او را یاغى و سرکش ننماید (هر چند نعمت یابد تواضع و فروتنیش بیشتر گردد) و هیچ فائده و غرضى (از اغراض باطله مانند رئاء و خود نمائى) او را از عبادت و بندگى پروردگار باز ندارد و (کارى کند که) بعد از مرگ پشیمانى و اندوه او را در نیابد.
