نفرین به مسلمان
و مخفى نماند که دعاى بد و نفرین به مسلمانان کردن نیز مانند لعن کردن است و مذموم است و خوب نیست حتى بر ظلمه، مگر در صورتى که از شرّ و ضرر او آدمى مضطر و ناچار گردد.
و در حدیث است که:«گاه است مظلوم این قدر نفرین ظالم مىکند که مکافات ظلم او مىشود و زیاد مىآید و این زیادتى از براى ظالم باقى مىماند و روز قیامت مطالبه مىکند».
و اما ضد این، که دعاى خیر باشد از براى برادر دینى بهترین طاعات و فاضلترین عبادات است و فایده آن بىحد و ثواب آن خارج از«حیزّ عد» است بلکه در حقیقت کسى که دعا به دیگرى کند دعا به خود کرده.
حضرت رسول-صلّى اللّه علیه و آله-فرمودند که:«چون کسى در غیاب برادر خود به او دعا کند و فرمودند که:«در حق برادر مستجاب مىشود دعائى که در حق خود مستجاب نمىشود».
و از حضرت امام زین العابدین-علیه السّلام-مروى است که:«چون ملائکه بشنوند که بندۀ مؤمن برادر خود را دعا مىکند در غیاب او یا او را به خوبى یاد مىکند، گویند: خوب برادرى هستى از براى برادرت، دعاى خیر به او مىکنى و حال اینکه او حاضر نیست و او را به خیر یاد مىکنى خدا به تو داد دو مقابل آنچه از براى او خواستى و ثنا کرد بر تو دو مقابل آنچه ثنا کردى بر او.و از براى تو است فضیلت بر او».
و اخبار در این خصوص بىحد است و چه کرامتى از این بالاتر است که هدیهاى از دعا و طلب آمرزش از تو به برادر مؤمنت رسد و حال آنکه او در زیر طبقات خاک خوابیده.
و تأمّل کن که روح او به چه حد از تو شاد مىشود که اهل و فرزندانش میراث او را قسمت مىکنند و در مال او عیش و تنعم مىنمایند و تو او را در تاریکىهاى شب یاد مىکنى و از خدا آمرزش او را مىطلبى و هدیه از براى او مىفرستى.
و پیغمبر خدا-صلّى اللّه علیه و آله-فرمودند که:«میّت در قبر مانند کسى است که به دریا غرق شده باشد، هر چه را دید چنگ به آن مىزند که شاید نجات یابد و منتظر دعاى کسى است که به او دعا کند از: فرزند و پدر و برادر خویش و از دعاى زندگان نورهائى مانند کوهها داخل قبور اموات مىشود و این مثل هدیهاى است که زندگان از براى یکدیگر مىفرستند. پس چون کسى از براى میتى استغفارى یا دعائى کرد فرشتهاى آنرا بر طبقى مىگذارد و از براى میت مىبرد و مىگوید: این هدیهاى است که فلان برادرت یا فلان خویشت از براى تو فرستاده است و آن میت به این سبب شاد و فرحناک مىشود».
و اما طعن زدن بر مسلمین: و آن نیز از اعمال ذمیمه و افعال سیّئه است و باعث ضرر دنیوى و عذاب اخروى مىگردد.
و حضرت امام محمد باقر-علیه السّلام-فرمودند که:«هیچ کس بر مؤمنى طعنه نمىزند مگر اینکه مىمیرد به بدترین مردنها».
و بدانکه: اینها که مذکور شد از فحش و لعن و طعن، از آفات زبان است و از براى فرشته گوید:از براى تو هم مثل این باشد».
زبان آفات بسیار است از:غیبت، دروغ، سخریّه، استهزاء، شوخى و غیر اینها،-که مذکور خواهد شد-.و ضد همۀ اینها سکوت و صمت است.و تفصیل اینها خواهد آمد.
إن شاء الله.