به نام خداوند بخشنده مهربان
سوگند به خورشید و گسترش نور آن ، و به ماه در آن هنگام که بعد از آن ظاهر شود، و به روز هنگامى که صفحه زمین را روشن سازد، و به شب در آن هنگام که صفحه زمین را بپوشاند، و به آسمان و کسى که آن را بنا کرد ، و به زمین و کسیکه آن را گسترانیده، و به نفس آدمى و آنکس که آن را منظم ساخته و آنگاه خیر و شر را به او الهام کرده است، که هر کس نفس خود را تزکیه کرده و پاک شده است رستگار شده است و آنکس که نفس خویش را با معصیت و گناه آلوده ساخته، نومید و محروم گشته است. (1تا10)
قوم ثمود، بر اثر طغیان، پیامبرشان را تکذیب کردند، آنگاه که شقىترین آنها بپا خاست، و فرستاده الهى، صالح پیامبر به آنها گفت: ناقه خدا را با آبشخورش واگذارید و مزاحم آن نشوید. ولى آنها او را تکذیب کردند و ناقه را پى نمودند و به هلاکت رساندند، لذا پروردگارشان آنها را به خاطر گناهى که مرتکب شده بودند درهم کوبید و سرزمینشان را صاف و مسطح نمود و خداوند هرگز از فرجام این کار بیم ندارد. (11تا21)
