به نام خداوند بخشنده مهربان
ما نوح را به سوى قومش فرستادیم و به او گفتیم: قوم خود را انذار کن پیش از آنکه عذاب دردناک به سراغشان بیاید.نوح به آنان گفت: اى قوم، من براى شما بیم دهنده آشکارى هستم.پس خدا را بپرستید و از مخالفت او بپرهیزید و مرا اطاعت نمائید. اگر چنین کنید خدا گناهان شما را مىآمرزد و تا زمان معینى شما را عمر مىدهد، اما هنگامى که اجل الهى فرا رسد تأخیرى نخواهد داشت اگر این معنى را بفهمید.
نوح چون دید قومش سخنان او را نمىپذیرند گفت: پروردگارا من قوم خود را شب و روز به سوى تو دعوت کردم، اما دعوت من چیزى جز فرار از حق بر آنها نیفزود. من هر زمان که آنها را دعوت کردم، تا ایمان بیاورند و تو آنها را بیامرزى انگشتان خویش را در گوشها قرار داده و لباسهایشان را بر خود پیچیدند و در مخالفت اصرار ورزیدند و شدیدا استکبار کردند. سپس من آنها را آشکارا و پنهان به توحید و بندگى به سوى تو دعوت کردم.
به آنها گفتم: از پروردگار خویش آمرزش بطلبید که او بسیار آمرزنده است. تا بارانهاى پر برکت آسمان را پىدرپى بر شما فرستد و شما را با اموال و فرزندان فراوان یارى کند و باغهاى سر سبز و نهرهاى جارى در اختیارتان قرار دهد. چرا شما براى خدا عظمت قائل نیستید، در حالیکه شما را در مراحل مختلف آفریده است؟ آیا نمىدانید خداوند چگونه هفت آسمان را یکى بالاى دیگرى آفریده و ماه را در میان آسمانها مایه روشنائى و خورشید را چراغ فروزان قرار داده است. خداوند شما را همچون گیاهى از زمین رویانید و سپس شما را به همان زمین باز مىگرداند و بار دیگر شما را خارج مىسازد.
خداوند زمین را براى شما فرش گستردهاى قرار داد تا از راههاى وسیع درههاى آن بگذرید و به هر کجا که مىخواهید بروید. نوح بعد از ناامید شدن از هدایت آنها عرض کرد پروردگارا آنها نافرمانى من کردند و از کسانى پیروى نمودند که اموال و فرزندانشان چیزى جز زیانکارى بر آنها نیفزوده است.
این رهبران گمراه مکر عظیمى به کار بردند و گفتند: دست از خدایان و بتهاى خود برندارید، مخصوصا بتهاى «ودّ» و «سواع» و «یغوث» و «یعوق» و «نسر» را رها نکنید. چون آنها گروه بسیارى را گمراه کردند پس اى پروردگار بزرگ این ظالمان را جز ضلالت میفزا. نوح گفت: پروردگارا احدى از این کافران را روى زمین زنده مگذار چرا که اگر آنها را زنده بگذارى بندگانت را گمراه مىکنند و جز نسلى فاجر و کافر به وجود نمىآورند.
پروردگارا مرا بیامرز و همچنین پدر و مادرم و تمام کسانى را که با ایمان وارد خانه من شدند و همچنین جمیع مردان و زنان با ایمان را نیز ببخش و بیامرز و ظالمان را جز هلاکت میفزا. ما دعاى او را مستجاب کردیم و سرانجام همگى آنها به خاطر گناهانشان غرق شدند و در آتش دوزخ وارد گشتند و جز خدا براى خود یاورانى نیافتند. (1تا28)
