به نام خداوند بخشنده مهربان
اى نبى اسلام هنگامى که تو و امتت زنان را طلاق مىدهید با عده طلاق دهید و حساب عده را نگه دارید و از خدا و پروردگارتان بترسید و آنان را از خانههایشان بیرون مکنید و خودشان هم نباید بیرون بروند مگر اینکه گناهى علنى مرتکب شوند که در این صورت مىتوانید بیرونشان کنید و اینها همه حدود خداست و کسیکه از حدود خدا تجاوز کند به نفس خود ستم کرده و تو چه مىدانى شاید خداوند بعد از طلاق و قبل از سر آمدن عده حادثهاى پدید آورد و شوهر دوباره به همسرش رجوع نماید.
هنگامى که به پایان عده رسیدند یا این است که به خوبى و خوشى آنان را نگاه مىدارید و یا به خوبى و خوشى از آنان جدا مىشوید و در هر حال دو نفر از بین خودتان که به عدالت معروف باشند شاهد بگیرید و شاهد هم باید براى خدا اقامه شهادت کند. اینها که به شما گفته شد، اندرزهایى است که تنها افرادى به آن گوش داده و عمل مىکنند که به خدا و روز جزا ایمان دارند و کسیکه از خدا بترسد خدا برایش راه نجاتى از گرفتاریها قرار مىدهد و از مسیرى که خود او هم احتمالش را ندهد رزقش مىدهد و کسیکه بر خدا توکل کند خدا براى او کافى است و خداوند امرش بر همه عالم نافذ و روان است و او براى هر چیزى اندازهاى قرار داده است.از زنان شما آنهائیکه حیض نمىبینند اگر به شک افتادید که از پیرى است و یا به خاطر عارضهایست، عده طلاقش سه ماه است و همچنین آنهائیکه از اول، حیض ندیدند نیز شامل این قانون هستند اما زنان آبستن عده طلاقشان زائیدن فرزندشان است و هر کس از خدا بترسد و به این احکام الهى عمل کند خدا امور دنیا و آخرتش را آسان مىسازد.
این امر خداست که خدا آن را به سویتان نازل کرده و کسیکه از خدا بترسد خداوند گناهانش را پوشیده و اجرش را عظیم مىکند.زنانى را که طلاق مىدهید در همان منزلى که بر حسب توانائى خود در آن مىنشینید سکنى دهید و به منظور در تنگنا نهادن آنان به آنها ضرر نرسانید و اگر داراى حملند نفقهاشان را تا زمان وضع حمل بدهید و اگر بچه شما را شیر دادند اجرتشان را بدهید و با یکدیگر به خوبى و خوشى مشورت کنید و اگر درباره اجرت سختگیرى کردید زنى دیگر آن کودک را شیر دهد و باید مرد توانگر بقدر توانگریش و مرد فقیر به اندازه توانائیش و خلاصه هر کس از آنچه خدا به او داده انفاق کند چون خداوند هیچ کس را بیش از توانش تکلیف نمىکند و خدا بعد از هر سختى گشایشى قرار مىدهد. (1تا7)
«مواعظ»
چه بسیار قریهها که مردمش از دستورات پروردگارشان سرپیچى کردند و فرمان پیامبران او را گردن ننهادند و در نتیجه ما آنها را به حساب سختى محاسبه کردیم و آنها را به عذابى عجیب گرفتار ساختیم.آن مردم وبال سرپیچىهاى خود را چشیدند و عاقبت امرشان خسران شد تازه این عذاب و خسران دنیاى آنان بود و خدایتعالى براى آخرت آنان عذابى سخت تهیه دیده پس اى مؤمنین خردمند از خدا بترسید، همان خدایى که کتابى و مایه تذکرى برایتان نازل کرده و رسولى فرستاده تا آیات خدا را براى شما بخواند، آیاتى که روشن و واضح است تا خداوند آنهایى را که ایمان آورده و اعمال صالح انجام مىدهند را از ظلمت بسوى نور هدایت کند و کسیکه به خدا ایمان مىآورد و عمل صالح انجام مىدهد خدا او را به بهشتهایى داخل مىکند که نهرها از زیر درختانش جارى است. آنها در بهشتهائى جاودانه مسکن مىگیرند و تا ابد در آن خواهند بود و خداوند رزق چنین کسانى را چه نیکو قرار داده است.خداوندیکه هفت آسمان و مانند آن هفت زمین را بیافرید و امر او در بین هفت آسمان و هفت زمین نازل مىشود تا معلوم گردد که خدا بر هر چیزى توانا است و اینکه خدایتعالى به هر چیزى احاطه علمى دارد. (8تا12)
