به نام خداوند بخشنده مهربان
اى رسول ما، چون منافقان ریا کار نزد تو آمدند و گفتند: که ما به یقین و حقیقت گواهى مىدهیم که تو رسول خدایى فریب مخور خدا مىداند که تو رسول اویى و گواهى مىدهد که منافقان سخن دروغ مىگویند.آنان قسمهاى دروغ خود را سپر جان خویش و مایه فریب مردم قرار دادهاند تا بدینوسیله راه خدا را به روى خلق ببندند، بدانید که آنچه را انجام مىدهند عملى است بسیار ناپسند.
خداوند به خاطر آن نفاق و دروغشان که به زبان ایمان آوردند و اما بدل کافر شدند مهر قهر و ظلمت بر دلهایشان نهاد تا از حقایق ایمان چیزى درک نکنند.
اى رسول ما، چون به ظاهر و کالبد جسمانى منافقان توجه کنى به آراستگى ظاهر تو را شگفت آرند و اگر با تو سخن بگویند بسیار چرب زبانند و تو به سخنانشان گوش فرا خواهى داد اما از درون و باطن، گوئى که چوبى خشک بر دیوارند و هیچ ایمان و معرفت ندارند و به همین دلیل هر صدایى را بشنوند بر زیان خویش مىپندارند و همیشه در حالت ترس و دلهره مىباشند.
اى رسول ما، بدان که در حقیقت دشمنان دین و ایمان اینان هستند، پس از ایشان بر حذر باش، خدا ایشان را بکشد چقدر به مکر و دروغ از حق روبگردانند و هرگاه به آنها گفته شود بیائید تا رسول خدا براى شما از حق آمرزش طلبد سر به پیچند و بنگرى که با تکبر و نخوت روى مىگردانند.
اى پیامبر، تو چه براى آنان آمرزش بخواهى و یا نخواهى بر ایشان یکسان است و خدا هرگز آنها را نمىبخشد چون هرگز حاضر به تسلیم در برابر خدا نیستند که آمرزش تو بر ایشان ثمر بخش باشد و بدانکه خداوند هرگز قوم نابکار فاسق را به راه سعادت هدایت نخواهد کرد چون خواهان هدایت نیستند.
اینها همان مردم بد خواهند که مىگویند: بر اصحاب رسول انفاق مال نکنید تا از اطرافش پراکنده شوند، در صورتیکه گنجهاى آسمانها و زمین متعلق به خداست اما منافقان این امر را درک نمىکنند. آنان پنهانى مىگویند اگر به مدینه مراجعت کردیم البته باید یهودیان صاحب عزت و ثروت، مسلمانان ذلیل را از شهر بیرون کنند و حال آنکه عزت، مخصوص خدا و رسول و اهل ایمان است و لکن منافقان از این معنا آگه نیستند.اى کسانیکه ایمان آوردهاید، اموال و اولادتان شما را از یاد خدا به خود مشغول نسازد و هر کس چنین کند زیانکار است چون زیانکاران نیز بر اینگونهاند.و از آنچه ما روزیتان کردهایم در راه خدا انفاق کنید و تا مرگ شما نرسیده فرصت را از دست ندهید و گرنه بعد از رسیدن مرگ خواهید گفت: پروردگارا چه مىشد تا اندک زمانى مهلتم مىدادى صدقه دهم و از صالحان باشم.اما خداى تعالى هرگز به کسى که اجلش رسیده مهلت نخواهد داد و خدا از آنچه مىکنید با خبر است. (1تا11)
