به نام خداوند بخشنده مهربان
این یادى است از رحمت پروردگار تو نسبت به بندهاش زکریا در آن هنگام که پروردگارش را در خلوتگاه و هنگام عبادت خواند و گفت: پروردگارا استخوانم سست شده و موهاى سرم سفید شده و من هرگز در دعاى تو از اجابت محروم نمىشدم.
و من از بستگانم بعد از خودم بیمناکم و همسرم نیز نازاست، پس از سوى خودت جانشینى به من ببخش تا وارث من و آل یعقوب باشد و او را مورد رضایت قرار ده.
خداوند فرمود: اى زکریا، ما تو را به فرزندى بشارت مىدهیم که نامش یحیى است، پسرى که هم نامش پیش از این نبوده است.
زکریا گفت: پروردگارا چگونه فرزندى براى من خواهد بود در حالى که همسرم نازاست و من نیز پیرى افتاده و ناتوان شدهام.
خداوند فرمود: اینگونه پروردگارت اراده کرده و این بر من آسان است، من قبلا تو را آفریدم در حالیکه چیزى نبودى.
عرض کرد پروردگارا نشانهاى براى من قرار ده. گفت: نشانه تو این است که سه شبانه روز تکلم با مردم نخواهى داشت در حالى که زبان تو سالم است.
او از محراب عبادت به سوى مردم بیرون آمد و با اشاره به مردم گفت: صبح و شام به شکرانه این نعمت و وعده خدا او را تسبیح گوئید.(1تا11)
«نبوت یحیى»
ما به یحیى گفتیم: اى یحیى کتاب خدا را با قوت بگیر، و ما فرمان نبوت و عقل کافى در کودکى به او دادیم و از ناحیه خود به او رحمت و پاکى و محبت بخشیدیم و او پرهیزکار بود. او نسبت به پدر و مادرش نیکوکار بود و جبار و متکبر و عصیانگر نبود و سلام بر او آن روز که تولد یافت و آن روز که مىمیرد و آن روز که زنده و برانگیخته مىشود.(12تا15)
«تولد عیسى»
اى رسول ما، در این کتاب از مریم یاد کن آنگاه که از خانوادهاش جدا شد و در ناحیه شرقى بیت المقدس قرار گرفت.
و حجابى میان خود و آنها قرار داد تا به عبادت بپردازد.
در این هنگام ما یکى از فرشتگان بزرگ را به سوى او فرستادیم و او در شکل انسانى بى عیب و نقص بر مریم ظاهر شد.
مریم از او ترسید و گفت: من به خداى رحمن از تو پناه مىبرم اگر پرهیزگار هستى.
گفت: من فرستاده پروردگار توام تا پسر پاکیزهاى به تو ببخشم.
گفت: چگونه ممکن است فرزندى براى من باشد در حالى که تا کنون انسانى با من تماس نداشته و زن آلودهاى هم نبودهام.
گفت: مطلب همین است که پروردگارت فرموده و آن این است که این کار بر من سهل و آسان است و ما مىخواهیم او را نشانهاى براى مردم قرار دهیم و رحمتى از سوى ما باشد و این امرى است پایان یافته و بطور قطع تحقق مىیابد. سرانجام، مریم باردار شد و با فرزندش به مکان دوردستى رفت.
درد وضع حمل او را به کنار تنه درخت خرمایى کشاند و بر اثر ناراحتى شدید گفت: اى کاش پیش از این مرده بودم و به کلى فراموش مىشدم.
ناگهان از طرف پائین پایش فرزندش در شکم مادر او را صدا زد که غمگین مباش پروردگارت در زیر پاى تو چشمه آب گوارائى قرار داده است و تکانى به این درخت نخل بده تا رطب تازه بر تو فرو ریزد.
از این غذاى لذیذ بخور و از آن آب گوارا بنوش و چشمت را به این مولود جدید روشن دار و هرگاه کسى از انسانها را دیدى با اشاره بگو: من براى خداى رحمان روزه گرفتهام و با احدى امروز سخن نمىگویم این نوزاد خودش از تو دفاع خواهد کرد.
مریم فرزندش را در آغوش گرفته بسوى قومش آمد، گفتند: اى مریم کار بسیار عجیب و بدى انجام دادى.
اى خواهر هارون، نه پدر تو مرد بدى بود و نه مادرت زن بدکارهاى.
مریم اشاره به او کرد، گفتند: ما چگونه با کودکى که در گاهواره است سخن بگوئیم؟ عیسى زبان باز کرد و گفت: من بنده خدایم، به من کتاب آسمانى داده و مرا به پیامبرى برگزیده و مرا در هر کجا باشم وجودى پر برکت قرار داده است و مرا مادام که زندهام توصیه به نماز و زکات کرده است.
و مرا نسبت به مادرم نیکوکار قرار داده و جبّار و شقى قرار نداده است و سلام خدا بر من آن روز که متولد شدم و آن روز که مىمیرم و آن روز که زنده برانگیخته مىشوم.
این است عیسى ابن مریم، گفتار حقى که در آن تردید مىکنند، هرگز براى خدا شایسته نبود فرزندى انتخاب کند، منزه است او، هرگاه چیزى را فرمان دهد مىگوید:
موجود باش آن هم موجود مىشود.
عیسى به مردم گفت: خداوند پروردگار من و شما است، او را پرستش کنید این است راه راست.
ولى بعد از او گروههایى از میان پیروان او اختلاف کردند واى بحال کافران از مشاهده روز بزرگ رستاخیز، چه گوشهاى شنوا و چه چشمهاى بینائى در آن روز که نزد ما مىآیند پیدا مىکنند ولى امروز این ستمگران در گمراهى آشکارند. اى پیامبر، آنها از روز حسرت و پشیمانى که همان روز قیامت است بترسان، روزى که همه چیز پایان مىپذیرد در حالى که آنها در غفلتند و ایمان نمىآورند، ما زمین و تمام کسانى را که بر روى آن هستند را به ارث مىبریم و همگى به سوى ما باز مىگردند. (16تا40)
اى پیامبر در این کتاب، از ابراهیم یاد کن که او بسیار راستگو و پیامبر خدا بود.
هنگامى که به پدرش گفت اى پدر چرا چیزى را پرستش مىکنى که نه مىشنود و نه هیچ مىبیند و نه هیچ مشکلى را از تو حل مىکند؟ اى پدر علم و دانشى نصیب من شده است که تو از آن بهرهاى ندارى، بنابر این از من پیروى کن تا تو را به راه راست هدایت کنم.
اى پدر، شیطان را پرستش مکن که شیطان نسبت به خداوند رحمن عصیانگر بود.
اى پدر من از این مىترسم که عذابى از ناحیه خداوند رحمن به تو برسد در نتیجه از دوستان شیطان باشى.
پدرش گفت: اى ابراهیم آیا تو از خدایان من روى گردانى؟ اگر از این کار دست بر ندارى تو را سنگباران مىکنم، از من براى مدتى طولانى دور شو. ابراهیم گفت: سلام بر تو، من بزودى برایت از پروردگارم تقاضاى عفو مىکنم چرا که او نسبت به من مهربان است.
من از شما و آنچه غیر از خدا مىخوانید کنارهگیرى مىکنم و پروردگارم را مىخوانم و امیدوارم دعایم در پیشگاه پروردگارم بىپاسخ نماند.
هنگامى که از آنها و از آنچه غیر خدا مىپرستیدند کنارهگیرى کرد ما اسحاق و یعقوب را به او بخشیدیم و هر یک را پیامبر بزرگى قرار دادیم، و از رحمت خود به آنها ارزانى داشتیم و براى آنها نام نیک و مقام مقبول و برجسته در میان همه امتها قرار دادیم. (41تا50)
اى رسول ما، در این کتاب یاد کن موسى را که رسول و پیامبرى مخلص و والا مقام بود. ما او را از طرف راست کوه فرا خواندیم و او را نزدیک ساختیم و با او سخن گفتیم و ما از رحمت خود برادرش هارون را که پیامبر بود به او بخشیدیم. (51تا53)
اى پیامبر، در این کتاب از اسماعیل یاد کن که او در وعدههایش صادق و رسول و پیامبر بزرگى بود.
او همواره خانواده خود را به نماز و زکات دعوت مىکرد و همواره مورد رضایت پروردگارش بود(54تا55)
«ادریس پیامبرى صدیق»
اى پیامبر، در این کتاب، از ادریس نیز یاد کن، او که بسیار راستگو و پیامبر بزرگى بود و ما او را به مقام بلندى رساندیم.
آنها پیامبرانى بودند که خداوند مشمول نعمتشان قرار داده بود، از فرزندان آدم و از کسانى که با نوح در کشتى سوار کردیم و از دودمان ابراهیم و یعقوب، از آنها که هدایت کردیم و برگزیدیم، آنها کسانى بودند که وقتى آیات خداوند رحمان بر آنان خوانده مىشد بخاک مىافتادند و سجده مىکردند در حالى که گریان بودند.
اما بعد از آنها فرزندان ناشایستهاى روى کار آمدند که نماز را ضایع کردند و پیروى از شهوات نمودند و بزودى مجازات گمراهى خود را خواهند دید.
مگر آنها که توبه کنند، ایمان آورند و عمل صالح انجام دهند، چنین کسانى داخل بهشت مىشوند و کمترین ستمى به آنها نخواهد شد.
باغهایى است جاودانه که خداوند رحمان، بندگانش را به آن وعده داده است، هر چند آن را ندیدهاند، وعده خدا حتما تحقق یافتنى است.
آنها هرگز در آنجا گفتار لغو و بیهودهاى نمىشنوند و جز سلام در آنجا سخنى نیست و هر صبح و شام روزى آنها در بهشت مقرر است.
این همان بهشتى است که ما به بندگان پرهیزگار خود به ارث مىدهیم. (56تا63)
«نزول فرشتگان تنها به امر خداست»
اى پیامبر، بدان که ما جز به فرمان پروردگار تو نازل نمىشویم و آنچه پیش روى ما و پشت سر ما و ما بین این دو مىباشد همه از آن اوست و پروردگارت هرگز فراموشکار نبوده است و نخواهد بود و این تأخیر در وحى تنها بفرمان او بوده است. همان پروردگار آسمانها و زمین و آنچه در میان این دو قرار دارد، او را پرستش کن و در راه عبادتش شکیبا باش، آیا مثل و مانندى براى او پیدا مىکنى؟ (64تا65)
انسان مىگوید: آیا پس از اینکه مردم، در آینده زنده از قبر بیرون خواهم آمد؟ آیا انسان به خاطر نمىآورد که ما او را پیش از این آفریدیم در حالیکه چیزى نبود.
سوگند به پروردگارت که همه آنها را همراه با شیاطین محشور مىکنیم بعد همه را گرداگرد جهنم در حالى که به زانو در آمدهاند حاضر مىسازیم.
سپس از هر گروه و جمعیتى کسانى را که از همه در برابر خداوند رحمان سرکشتر بودهاند جدا مىکنیم و بعد از آن ما بخوبى از کسانى که براى سوختن در آتش اولویت دارند آگاهیم.
همه شما وارد جهنم خواهید شد، این امرى حتمى و فرمان قطعى از پروردگارتان است.
سپس آنها را که تقوى پیشه کردند از آن رهایى مىبخشیم، و ظالمان را در حالى که از ضعف و ذلت به زانو در آمدهاند در آن رها مىکنیم.(66تا72)
«روزى که بین کافران و مؤمنان حکم شود»
اى پیامبر، هنگامى که آیات روشن ما بر آنها خوانده مىشود کافران به مؤمنان مىگویند، کدامیک از دو گروه ما و شما جایگاهش بهتر و جلسات انس و مشورتش زیباتر و بخشش او بیشتر است؟ اقوام بسیارى را پیش از آنها نابود کردیم که هم مال و ثروتشان از اینها بهتر بود و هم ظاهرشان آراستهتر.
بگو: کسى که در گمراهى است خداوند به او مهلت مىدهد تا زمانى که وعده الهى را با چشم خود ببیند، یا عذاب این دنیا یا عذاب آخرت. آن روز است که خواهند دانست چه کسى مکانش بدتر و چه کسى لشکرش ناتوانتر است.
اما کسانى که در راه هدایت گام نهادند خداوند بر هدایتشان مىافزاید، آثار و اعمال صالحى که از انسان باقى مىماند در پیشگاه پروردگار تو ثوابش بیشتر و عاقبتش ارزشمندتر است. اى پیامبر، آیا ندیدى کسى را که آیات ما را انکار کرد و گفت اموال و فرزندان فراوان نصیبم خواهد شد، آیا او از اسرار غیب آگاهى یافته بود یا نزد خدا عهد و پیمانى گرفته است؟ هرگز چنین نیست ما به زودى آنچه را او مىگوید مىنویسیم و عذاب او را بر او ادامه خواهیم داد آنچه را که او در مورد اموال و فرزندان مىگوید از او به ارث مىبریم و یکه و تنها نزد ما خواهد آمد.
آنها غیر از خدا معبودانى براى خود انتخاب کردند تا مایه عزتشان باشد هرگز چنین نیست، بزودى همین معبودها منکر عبادت آنها خواهند شد، بلکه بر ضدشان قیام مىکنند. (73تا82)
اى رسول ما، آیا ندیدى که ما شیاطین را به سوى کافران مىفرستیم تا آنها را شدیدا تحریک کنند.
بنابر این درباره آنها عجله مکن، ما آنها و اعمالشان را دقیقا شماره خواهیم کرد، در آن روز که پرهیزکاران را به سوى خداوند رحمان و پاداشهاى او راهنمایى مىکنیم.
و مجرمان را تشنه به جهنم وارد مىنمائیم آنها هرگز نمىتوانند شفاعتى داشته باشند مگر کسى که نزد خداوند رحمان عهد و پیمانى دارد.
آنها گفتند: خداى رحمن فرزندى براى خود اختیار کرده است چه سخن زشت و زنندهاى بر زبان مىرانند، نزدیک است بخاطر این سخن آسمانها از هم متلاشى گردد و زمین شکافته شود و کوهها به شدت فرو ریزد بخاطر اینکه براى خداوند رحمن فرزندى ادعا کردند.
هرگز سزاوار و شایسته نیست که او فرزندى برگزیند، تمام کسانى که در آسمانها و زمین هستند بنده اویند، و او به شماره همه موجودات آگاه است، و همگى در روز رستاخیز تک و تنها نزد او حاضر مىشوند. کسانى که ایمان آورده و عمل صالح انجام دادهاند خداوند رحمن محبت آنها را در دلها مىافکند.
اى پیامبر، ما قرآن را بر تو آسان ساختیم تا پرهیزکاران را بوسیله آن بشارت دهى و دشمنان سر سخت را انذار کنى.
چه بسیار اقوام بىایمان و گنهکارى را قبل از آنها هلاک کردیم آیا احدى از آنها را احساس مىکنى یا کمترین صدایى از آنان مىشنوى؟ (83تا98)
