به نام خداوند بخشنده مهربان
اى رسول ما، قسم به این شهر مقدس مکه، شهرى که تو ساکن آن هستى، قسم به پدر و فرزندش، که ما انسان را در رنج آفریدیم و زندگى او مملو از رنجهاست، آیا او گمان مىکند که هیچکس قادر نیست بر او دست یابد؟ مىگوید: مال زیادى را در کارهاى خیر تلف کردم، آیا گمان مىکند هیچکس او را ندیده و نمىبیند؟
آیا براى انسان، دو چشم و یک زبان و دو لب قرار ندادیم؟ ما او را به خیر و شرش هدایت نمودیم.ولى او از آن گردنه مهم بالا نرفت: و تو نمىدانى که آن گردنه چیست؟ آزاد کردن برده و یا اطعام کردن یتیمى از خویشاوندان را و یا مستمندى به خاک افتاده را در روز گرسنگى.
پس از افرادى باشد که ایمان آورده و یکدیگر را به شکیبائى و رحمت توصیه مىکنند. آنها اصحاب یمین هستند و نامه اعمالشان را بدست راستشان مىدهند و کسانى که آیات ما را انکار کردهاند، افرادى شومند و نامه اعمالشان به دست چپشان داده مىشود. بر آنها آتشى است فرو بسته که راه فرارى از آن نیست. (1تا20)
