به یاران خود
از سخنان آن حضرت علیه السّلام است براى اصحاب خود (اهل کوفه که بآنان خبر مى دهد بلیّهاى را که بعد از آن بزرگوار بآن مبتلى می شوند و دستور مى فرماید که در آن هنگام چگونه رفتار نماین
آگاه باشید که بزودى بعد از من مردى گشاده گلو و شکم بر آمده (معاویة ابن ابى سفیان) بر شما غالب می شود، مى خورد آنچه بیابد و مى خواهد آنچه نیابد (هر چه مى خورد سیر نمى گشت تا اینکه مى گفت سفره را بر چینید خسته شدم و سیر نگردیدم. گفته اند پرخورى او بر اثر نفرین حضرت رسول بود آنگاه که کس بطلب او فرستاده دید به خوردن مشغول است، بازگشت و گفت طعام مى خورد، دیگر باره فرستاد باز به خوردن مشغول بود، پس آن حضرت فرمود:
أللّهمّ لا تشبع بطنه
(بار خدایا شکم او را سیر مگردان)
پس (در صورت قدرت و توانائى) او را بکشید و اگر چه هرگز او را نخواهید کشت (توانائى کشتن او را ندارید)
آگاه باشید بزودى آن مرد شما را بناسزا گفتن و بیزارى جستن از من امر می کند، پس اگر شما را به ناسزا گفتن مجبور نمود مرا دشنام دهید، زیرا ناسزا گفتن براى من سبب علوّ مقام می شود و براى شما باعث بر نجات و رهائى (از شرّ او) است و امّا در بیزارى جستن، پس از من بیزارى نجوئید (در باطن دوستدارم باشید) زیرا من به فطرت اسلام تولّد یافته ام (هیچ گاه در راه کفر و شرک قدم ننهاده از اوّل اسلام اختیار نموده ام نه مانند سائرین که کافر و بت پرست بوده مسلمان گردیده اند
و در ایمان و هجرت (بیرون رفتن از وطن براى نصرت و یارى رسول خدا) سبقت و پیشى گرفتم (اوّل مردى که به پیغمبر ایمان آورد و براى پیشرفت دین اسلام او را یارى کرد من بودم، پس بیزارى از من بیزارى از خدا است و بیزارى از خدا موجب عذاب ابدىّ است).
