نیایش
از سخنانى است که آن حضرت علیه السّلام بوسیله آن دعاء مى فرماید: (و کیفیّت استغفار و طلب آمرزش را بمردم یاد مىدهد و استغفار معصومین از انبیاء و أئمّه اطهار «علیهم السّلام» بجهت آموختن بخلق است ، زیرا آنان هیچگاه معصیت و نافرمانى حقّ تعالى نکرده اند تا در صدد استغفار و طلب آمرزش بر آیند): خدایا بیامرز آنچه (گناهى) را از من که تو به آن داناترى، پس اگر من بازگردم (دوباره مرتکب آن شوم) تو آمرزش را بمن بازگردان
خدایا بیامرز آنچه که من با خود وعده کرده ام (اطاعت و بندگى که انجام آنرا عهده گرفتم) و وفاى به آن عهد را از من نیافتى
خدایا بیامرز آنچه که من به آن بسوى تو به زبانم تقرّب مى جویم و دلم بر خلاف آنست (در اوّل امر براى تقرّب عبادت و بندگى نمودم و بعد از آن اندیشه هائى مانند ریاء و خودنمایى در خاطرم آمد)
خدایا بیامرز اشاره ها ى گوشه هاى چشم را (که به گوشه چشم اشاره کند تا مؤمنى را آزار رسانیده یا به غیبت و بدگوئى او زبان گشاید) و گفتارهاى بیهوده و آرزوهاى دل و لغزشهاى زبان مرا.
