گذرگاه دنیا
از خطبه هاى آن حضرت علیه السّلام است (در مذمّت دنیا و مفاسد آن):
(1) سپاس خداوندى راست که هیچکس مأیوس از رحمت او نیست و نعمت او همگان را شامل است و از آمرزش او احدى نومید نبوده و پرستش او براى کسى سبب سر شکستگى نمى باشد (زیرا تنها او سزاوار پرستش است و بسبب عبادت و پرستش تکبّر نکند تا بنده سر شکسته شود) خدائى که از رحمت دریغ نمى کند و نعمت او زوال نمى پذیرد
(2). دنیا سرائى است فناء و نیستى براى آن و براى اهلش رخت بر بستن مقدّر گردیده است و آن (در نظر اهلش) خوشگوار و سبز و خرّم است و (سبب گول زدن و غافل نمودن آن اینست که) شتابان به سراغ خواهان و طالبش مى آید و علاقه و محبّت خود را بدل نظر کننده وارد می کند
(3) پس کوچ کنید از آن (دلبند بآن نگشته مهیّاى سفر آخرت شده و آسایش در آنجا را بخواهید) و از بهترین متاع خود (پرستش خالق و خدمت بخلق) توشه بردارید و در آن بیش از حاجت نطلبید و از آن زیادتر از آنچه بشما رسیده نخواهید (براى گرد آوردن مال در دنیا تلاش نکنید، زیرا در حلال آن حساب و باز پرسى است و در حرام آن عقاب و کیفر).
